نوشته های مقالات "1399"  از "آبان"

توسعه ‌ی فنی اینترفیس NVMe از سال ۲۰۰۹ آغاز شد و بیش از ۹۰ شرکت تحت رهبری امبر هافمن از اینتل فرایند توسعه را پیش گرفتند. در مارس سال ۲۰۱۱ نسخه ۱.۰ منتشر شد. در نسخه‌ ۱.۱ پشتیبانی از SSD با چندین درگاه PCIe به قابلیت های نسخه‌ پیشین افزوده شد. نسخه‌ی ۱.۲ در نوامبر سال ۲۰۱۴ بهبودهایی همچون پشتیبانی زنده از به‌ روزرسانی‌‌های فرمور و مصرف بهینه‌ تر ایجاد شد. نسخه ۱.۳ که هم‌ اکنون نیز شاهد استفاده از آن در حافظه‌ها هستیم از جون سال ۲۰۱۷ آماده‌‌ شد که پاک‌ سازی از بلاک‌های سطح پایین روی NAND و فرمور جدیدی را برای حافظه‌های NVMe به ارمغان می‌آورد. اطلاعات اولیه از نسخه‌ی ۱.۴ نیز در جون سال ۲۰۱۹ رسانه ‌ای شد اما هنوز محصولی بر مبنای آن به بازار عرضه نشده است.

اسلات DIMM مخفف Dual In-line Memory Module است. DIMM یک مدار چاپی با مدارهای یکپارچه DRAM یا SDRAM می باشد که یک Synchronous DRAM است و با سرعت بسیار زیاد کار می کند. اسلات به معنای شیاری بوده که برای حافظه تعبیه شده است و بر روی مادربرد قرار گرفته است. در ابتدا ماژول رم های کامپیوتر SIMM بودند که 32 بیتی بودند و در یک طرف پین داشتند. با ماژول های SIMM برای افزایش مقدار حافظه و سرعت، نیاز بود که تعداد بیشتری از این رم ها در کامپیوتر استفاده شود و پردازنده باید این رم ها را هدایت می کرد. امروزه رم ها دارای پین دو طرفه هستند که به اصطلاح به آنها DIMM گفته می شود و این اسلات ها 64 بیتی هستند. ماژول های حافظه DIMM و SIMM برای معماری های مختلف حافظه کامپیوتر طراحی شده اند. دو ماژول SIMM را می توان برای ارتقاء حافظه سیستم های 64 بیتی جفت کرد. همچنین، دو ماژول DIMM نیز می توانند برای ارتقا حافظه سیستم 128 بیتی به یکدیگر متصل شوند. اگر چه اسلات های SIMM ، بر خلاف DIMM ، قدیمی تر هستند اما هنوز هم برای ارتقاء حافظه در لپ تاپ های 32 بیتی قدیمی، PC ها، سرور ها و غیره استفاده می شوند.

نمایشگر OLED یا Organic Light-Emitting Diode که به معنی «دیود ارگانیک گسیل دهنده‌ی نور» است. در این صفحه نمایش بر خلاف نمایشگر های LCD، نور هر پیکسل توسط خودش تولید می‌شود و نیازی به نور پس زمینه نیست. دراین نمایشگر ها به دلیل نداشتن نور پس زمینه رنگ سیاه عمیق تری را به نمایش می‌گذارد، به گونه ای که در زمان پخش تصویر سیاه قاب سیاه نمایشگر از تصویر سیاه به سختی قبل تشخیص است. اما در پنل های LCD به دلیل اینکه همواره نور پس زمینه وجود دارد، تصاویر سیاه به شکل واقعی نمایش داده نمی شود. صفحه نمایش OLED در ابتدا فقط در ابعاد کوچک تولید انبوه داشت و برای نمایشگرهای بزرگتر مانند تلویزیون بسیار هزینه‌ بر بود. اما با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی، در ابعاد بزرگ هم با قیمت مناسب به تولید انبوه رسید. یکی از ویژگی‌های پنل‌های OLED این است که می‌توان با این فناوری نمایشگرهای منحنی یا تاشونده تولید کرد. کمپانی DELL اولین نمایشگر PC با پنل OLED را روانه بازار کرد. نمایشگر های OLED از وضوح تصویر 4K و دامنه دینامیکی بالا یا HDR (High Dynamic Range) برای بهبود دقت رنگ و کیفیت تصویر بهره می برند و رنگ هایی واقعی و زنده به نمایش می گزارند. استاندارد HDR با ارائه نسبت کنتراست بالاتر و طیف رنگ‌های گسترده‌تر، نسبت به استاندارد SDR، جذابیت رنگ ها و تصاویر را چندیدن برابر کرده است، که استاندارد HDR در نمایشگر های OLED نسبت به نمایشگر های LCD عملکرد بهتری دارد. نمایشگر های اولد بهترین زاویه دید را نسبت به پنل های مختلف LED Backlight و LCD دارند. این پنل ها Ultra HD بوده و رزولوشن آن برابر ۳۸۴۰ در ۲۱۶۰ پیکسل است و با داشتن ۸ میلیون پیکسل، رزولوشنی ۴ برابر بیشتر از نمایشگرهای فول اچ ‌دی ارائه می‌دهند. ضخامت‌ و وزن بسیار کم از جمله ویژگی هایی است که آن را نسبت به رقبای خود متمایز می کند.

در سال 1998 کمپانی Fujitsu برای برطرف کردن معایب پنل های VA که زاویه دید محدود و زمان پاسخ دهی متوسطی داشتند، پنل های MVA را که ترکیبی از ویژگی های پنل‌های TN و IPS را داراست، روانه بازار کرد. پنل های MVA با زمان پاسخ‌ دهی ۲۵ میلی‌ثانیه و زاویه‌ی دید بین ۱۶۰ تا ۱۷۰ درجه، قابل رقابت با پنل های IPS می باشند. همچنین کنتراست این پنل‌ حتی بهتر از پنل‌های IPS و TN است و با کنتراست تصویر خوبی که دارد قادر به نمایش مشکی عمیق است. این پنل عمق رنگ ۸ بیتی، یعنی۱۶.۷ میلیون رنگ و برخی مدل‌های آن عمق رنگ ۱۰ بیت را پشتیبانی می کنند. بعد از پنل های MVA تولید کنندگانی همچون AU Optronics پنل P-MVA یا Premium MVA و کمپانی Chi Mei Optoelectronics پنل S-MVA یا Super MVA را تولید نمودند که زاویه دید و زمان پاسخ دهی در آنها نسبت به پنل های MVA ارتقاء یافته است. عمق رنگ مشکی در این پنل ها که نسبت کنتراست واقعی 1000 تا 1200:1 را پشتیبانی می کنند نسبت به پنل های MVA بهتر است. گرچه نسل جدید پنل های MVA که AMVA نامگذاری شده است، با ارئه نسبت کنتراست ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰:۱، از پنل‌های P-MVA و S-MVA پیشی می گیرد.

ابتدا به بررسی پنل های کریستال مایع (Liquid Crystal Display) یا LCD می پردازیم. اولین نمایشگر صفحه تخت، ال سی دی است که تقریبا تمامی مانیتورهای کامپیوترهای شخصی دارای پنل LCD می باشند. پنل فلت این نمایشگر به اندازه ۱ اینچ ضخامت دارد و از کریستال مایع ساخته شده است. کریستال مایع، ماده‌ای ا‌ست به شکل مایع که مولکولهایش آرایش کریستالی دارند و خصوصیاتی شبیه به مایع و جامد را نمایان می کنند. کریستال مایع را یک گیاه‌شناس اتریشی به نام فریدریش راینیتزر در سال ۱۸۸۸ برای اولین بار هنگام ذوب جامدی از مشتقات آلی کشف کرد و اولین LCD را یک کارخانه آمریکایی در سال ۱۹۶۸ تولید کرد.

با پیشرفت سریع تکنولوژی مردم بطور فزاینده ای توسط انواع نمایشگرها و دستگاه های الکترونیکی مانند تلویزیون ، تلفن همراه ، نوت بوک و سایر دستگاه های قابل حمل یا پوشیدنی محصور می شوند. این محصولات الکترونیکی هر روز ضرورت وجود یک رابط بصری با کیفیت را برای ما پر رنگ تر می کنند. در این مقاله نگاهی به سیر پیشرفت نمایشگر ها و تکنولوژی های جدید آن خواهیم داشت. نمایشگر های پرتوی کاتودی یا CRT از نخستین نسل های نمایشگر ها می باشند. این نمایشگر دارای تفنگ الکترونی یا به عبارتی منبع الکترون و یک صفحه‌ با پوشش فلورسنت است که با یک سری ابزار داخلی و خارجی اشعه الکترون ایجاد شده توسط منبع الکترون، شتاب‌ داده و کانونی‌ می شود و در نهایت تصویری بر روی صفحه آغشته به فلورسنت نمایش داده می شود. در مانیتورهای CRT الکترون ها با عبور از یک شبکه به پوشش فسفری که در داخل شیشه صفحه نمایش قرار دارد برخورد می کنند. بعد از برخورد، ذرات فسفر بلافاصله روشن می شوند که باعث درخشش در جلوی صفحه نمایش می شوند. در هر پیکسل سه رنگ متفاوت از فسفر وجود دارد و بسته به این که الکترون به چه فسفری برخورد می کند یک رنگ از پیکسل روشن می شود.